De pionnen.
Kinderen van tegenwoordig weten niet meer dat ze van andermans spullen moeten
afblijven. Tussen de optredens door, en één keer zelfs tijdens een optreden,
werden pionnen verplaatst, omgeschopt en opgestapeld.
Een hele lijn van zes pionnen stond ineens twintig meter verderop!
Een man met een kinderbuggy ging slalommend om de pionnen heen, tot grote
hilariteit van het kind. Helaas liep er een wiel af, dus was de pret voorbij.
De eigen honden.
Een iets onhandige man schopte een pion om, wilde hem pakken maar schopte er
weer tegenaan, en de derde keer belandde de pion vlak voor een teckeltje dat het
niet kon waarderen dat die vreemde meneer zo dichtbij kwam en dat meteen liet
merken.
Een koppel Duitse Doggen stond ineens vlak naast de bus, en mijn Mecheltje
háát Duitse Doggen... we hadden hem nog net op tijd.
Dat de Tervuerense Herder in een rechte lijn liep bewees de rechte lijn
drolletjes die zij achter liet...
De toestellen.
Een wip die gebouwd is voor honden is dus niet geschikt voor kinderen, daarom
maken wij hem ontoegankelijk. En nóg zitten er voortdurend kinderen op, soms
zelfs met hun ouders erbij!
De puppenbrug is dus geen parkbank, en ook geen loopbrug voor kinderen. Hoe vaak
moet je zoiets zeggen?
Een Dog past niet door de slurf, weten wij al. Weten die mensen nu ook, maar hun
hond houdt er wel een trauma aan over. Niet zo slim om zonder begeleiding je
hond er doorheen proberen te persen.
Andermans honden.
Een groep honden die duidelijk bij elkaar hoort zal zich als een roedel gaan
gedragen. Een beetje hondeneigenaar weet dat. En toch is er meerdere keren een
losse hond tussen onze honden terecht gekomen. Gelukkig zijn onze honden goed
opgevoed en onze mensen oplettend genoeg, anders hadden er toch een paar flinke
incidenten kunnen ontstaan.
Tijdens onze optredens moest er een keer op een Toller gejaagd worden, en een
keer was een Jack de storende factor.
Eigen mensen.
Een van onze deelnemers moest een optreden laten schieten omdat ze niet op tijd
klaar stond. Ze had in de file bij de toiletten gestaan, en kwam aanhollen toen
we net gingen beginnen. Nou ja, even rust is ook nooit weg!
Een andere deelneemster stond ineens na een routinedeel in de andere rij.
Gelukkig was dit na een laatste deel dus gaf het geen overlast. Wel stond zij
even vreemd te kijken naar haar onverwachte buren, voordat ze in de gaten had
dat ze het zelf had gedaan.
Andere mensen.
Tijdens een kruisingroutine kwam een toeschouwer op het lumineuze idee er dwars
doorheen te willen lopen, wat natuurlijk niet echt ging maar wel enorm stoorde.
Uiteindelijk ging hij op een drafje naar de zijkant.
Een vrouw probeerde later de lijn van de molenwiek te doorbreken. Aangezien de
deelnemers dan bijzonder dicht op elkaar lopen is dat onmogelijk, en de lijn
blijft draaien wat er ook gebeurt. Na wat heen en weer gedoe besloot zij toch
maar om er omheen te gaan. Blond, inderdaad.